معایب جوش سر به سر میلگرد
جوش سر به سر میلگرد از روش های اتصال میلگردها می باشد که در سازه های ساختمانی استفاده می گردد که در صورت پیاده سازی اشتباه دارای معایب متعدد است. از آن جایی که کاربرد میلگردها برای استحکام بناهای ساختمانی است، هر گونه استفاده از میلگردهایی با جوش و اتصالات معیوب می توان خسارات سنگینی به بار آورد.
در فرایند جوش سر به سر میلگرد برای ایجاد حرارت از شعله گاز اکسیژن-استیلن استفاده می گردد و یکی از معایب جوش سر به سر میلگرد، غیر قابل کنترل بودن میزان حرارت گاز اکسیژن-استیلن حین انجام جوشکاری می باشد. برای رفع این مورد از معایب جوش سر به سر میلگرد، باید جوشکار تخصص و مهارت ویژه ای در کار و کنترل مشعل گاز داشته باشد و با تجربه بسیار به میزان مطلوب حرارت دهی و نقطه خمیری شدن رسیده باشد.
یکی دیگر از معایب جوش سر به سر میلگرد، تجربی بودن زمان خمیری شدن دو سر میلگرد می باشد و از هیچ فرمول دقیقی نمی توان زمان مورد نیاز برای حرارت دهی دو سر میلگرد فولادی را پیدا کرد. اینجا نیز عنصر حیاتی، تجربه و مهارت جوشکار می باشد که نقش اساسی را ایفا می کند.
از دیگر معایب جوش سر به سر میلگرد، تأثیر زیاد دمای محیط بر نتیجه کار است. هر چقدر دمای محیط پایین تر و سردتر باشد و باد بیشتری در فضا وجود داشته باشد، احتمال اکسیداسیون محل جوش بیشتر خواهد بود. پس غیر قابل کنترل بودن شرایط محیطی و تأثیر مستقیم بر نتیجه کار از جمله معایب جوش سر به سر میلگرد می باشد.
یکی دیگر از معایب جوش سر به سر میلگرد، پایین آمدن مقاومت و کیفیت آرماتورها پس از حرارت دیدن می باشد که بر نتیجه کلی کار تأثیر می گذارد.
از آن جایی که بسیاری از معایب جوش سر به سر میلگرد به تخصص و مهارت جوشکار بستگی دارد و شرایط و محیط جوشکاری قابل اندازه گیری و تعیین نمی باشد و بر پایه تجربه شخص جوشکار است، آزمون های متعددی برای این روش وجود دارد که نتیجه کار به دقت بررسی شود و معایب جوش سر به سر میلگرد برطرف گردد.
برای جبران تمامی این ها می توان با تست ها و آزمون هایی بسیار دقیق که تحت ضوابط و استانداردهایی داخلی یا به صورت بین المللی ارائه گشته اند، کیفیت محل اتصال جوش و گرده و امکان اکسیداسیون و استحکام آن را بررسی کرد. سپس اتصالات معیوب را از کار خارج کرده و عیوب را برطرف کرد.