جوش فورجینگ
جوش فورجینگ ، روشی برای اتصال میلگردهای فولادی به یکدیگر با روش فشاری گازی می باشد که در تسلیح بتن به کار می روند (Gas Pressure Welded Joint). در این شیوه که به روش جوش سر به سر میلگرد نیز شناخته می شود، دو سر میلگرد را تا حد خمیری شدن با شعله گاز اکسیژن – استیلن حرارت می دهند و با فشار مکانیکی به یکدیگر متصل می کنند.
جوش فورجینگ یا سر به سر به سه روش انجام می گیرد:
جوش فورجینگ به روش دستی که به وسیله مشعل های دستی انجام میگیرد.
جوش فورجینگ خودکار در این روش از دستگاه جوشکاری فشاری گازی اتوماتیک به منظور کنترل خودکار گرمایش، اعمال فشار و به کارگیری مشعل استفاده می گردد.
روش سوم جوش فورجینگ با روش پیرایش داغ می باشد. این روش جوشکاری فشاری گازی به منظور پیرایش گرده جوش یا همان نقطه تفتیده است به کمک تیغه برشی پس از جوشکاری، مادامی که هنوز جوش داغ است.
جوش فورجینگ یا سر به سر میلگرد بدون ورود و ترکیب هیچ ماده یا عنصر جدیدی انجام میگیرد. در این روش دو سر میلگرد به دمای ذوب نمی رسد. مقداری بیشتر از دمای تبلور مولکولی حرارت می بیند و زمانی که به شکل خمیری در آمد با فشار مکانیکی به یکدیگر متصل می شوند.عملیات جوش فورجینگ نیاز به مهارت و دانش ویژه ای دارد زیرا اگر به درستی صورت نگیرد کیفیت و استحکام کافی را ندارد. عدم پیوستگی مناسب، دما و محیط بر آن اثر مخرب می گذارند و ممکن است اکسیدهایی روی سطح جوش شکل بگیرند. این اکسیدها تأثیر زیادی بر مقاومت میلگرد می گذارد. از آنجایی که میلگرد کاربرد گسترده ای در فونداسیون ساختمان ها و بناها دارد، لزوم آزمون هایی برای کنترل کیفیت جوش فورجینگ آشکار می گردد.
ابتدایی ترین شیوه کنترل کیفیت جوش فورجینگ آزمون چشمی می باشد. در این روش با تجهیزاتی مانند ورنیه پرگار خط کش مدرج قطر و طول گرده جوش را بررسی می کنند. در صورت نبود مشکل در ظاهر میلگردی که جوش فورجینگ خورده است از شیوه های بعدی کنترل کیفیت جوش فورجینگ استفاده می شود. ای شیوه ها به دو صورت تخریبی و غیر تخریبی انجام می گیرد. در شیوه تخریبی از آزمون های کششی و خمشی برای پیدا کردن عیوب استفاده می شود. در شیوه غیر تخریبی از روش برش گرم (Hot Shearing) یا روش التراسونیک که از طریق امواج نوری می باشد، برای سنجیدن کیفیت و استحکام محل جوش فورجینگ استفاده می گردد.